dat kaatst
ik gebruik als spiegel de maan
spiegelen in de maan de kraters
die vallen in het water
één na één
de aantrekkingskracht is verdwenen
we vallen in trappen
in trappen naar benee
naar benee
watervallen in trappen
naar benee
de gravitatie is verdwenen
nu is het jij en ik
alleen
in
trappen
naar benee
tot in de zee
kijk naar de zee, zie de zee, gewoon de zee
ploegt strepen door het water
het woelige water
kolt tegen het raam
in het bruisende water
verdrinken we op de bodem van de kamer
in rugslag slapen we om elkaar heen
uit het schuim en het sop schep ik je op
duw je me voor me uit
door het raam van de aarde
spiegelen de sterren
spiegelt de maan
op het raam van de aarde
dat uitgeeft op een blinde muur
waar jij voor staat
handen in het hoofd verborgen
geborgen achter het raam
voorovergebogen
in elkaar gedoken
en daarna
plant je in de aarde voor het raam twee armen
die wuiven en grijpen
die klauwen naar alles wat je niet begrijpt en moet loslaten
wat je niet begrijpt laat je varen
op het kolkende water
achter het raam van jouw aarde
denk je in ronde idealen van wat beter zou kunnen zijn.
