De wind wringt zich in bochten, om het platteland,
om het akker, waar jij je vruchten verplant.
De tanende zon is voor de helft gevuld met regen
het vuur in mij is voor de helft koud.
Jouw adem snijdt als glas onze lippen
ogen als druppels nectar uit je hart.
Van een rijpheid zijn jouw fluisterwoorden
die trillen als een krakeling in de nacht.
Jij geeft zinnen aan de opkomende zon,
een langgerekte sluier van wit licht,
in de ochtendstond worden wij opnieuw verlangen.
Onze passie zal eerlijk worden verdeeld
als een hartslag die naar de zeven hemels smacht,
bloeien jouw vingersporen verder, dag na dag.
#HenriA
