() ...

() Sebadoh - Ocean

So you think you're in the middle of the ocean
Stranded on an island of your own
Or stuck in the top of a mountain
Either way you're gonna say you're all alone

And I hesitate to say that you're a liar
I never tell the truth myself
But I tried to chase you down and I got tired
So I'm leaving you to you or someone else

'Cause you never want to hook up in the middle
And I'd meet you there to talk if you would show
But you answer every question with a riddle
And refuse to even choose to let me go

It used to be I'd tell you all my secrets
Giving you the credit you deserve
I guess you didn't care to lose or keep it
And we never quite connected from the first

And I wish I had a way to make it better
To rearrange the world and make you smile
But it's dumb to even think I had that power
And we haven't been that close in a while

And I don't even want to try to name it
Explain it for the one who couldn't care
'Cause all that matters is the 

way you choose to frame it

And I hesitate to say that you're a liar
I never tell the truth myself
But I tried to chase you down and I got tired
So I'm leaving you to you or someone else

'Cause you never want to hook up in the middle
And I'd meet you there to talk if you would show
But you answer every question with a riddle
And refuse to even choose to let me go

() Over mijn lijf / wij zijn geen pijn

Jij bent de enige Kat
Waar ik niet
Allergisch aan ben.

Jij maakt sprongen
Door de kamer
Rond mijn lijf.

Jij krabt de krollen
Van kop tot teen
Uit mijn lijf.

Jij kroelt je
Met kopstootjes
Over mijn lijf.

Wij zijn geen pijn
Als wij onze lijven spinnen
Tot een uitgerold tapijt.

#HenriA

() Still I Rise - Maya Angelou

You may write me down in history
With your bitter twisted lies,
You may trod me in the very dirt
But still, like dust, I'll rise.

Does my sassiness upset you?
Why are you beset with gloom?
'Cause I walk like I've got oil wells
Pumping in my living room

Just like moons and like suns,
With the certainty of tides,
Just like hopes springing high,
Still I'll rise.

Did you want to see me broken?
Bowed head and lowered eyes?
Shoulders falling down like teardrops,
Weakened by my soulful cries?

Does my haughtiness offend you?
Don't you take it awful hard
'Cause I laugh like I've got gold mines
Diggin' in my own backyard.

You may shoot me with your words,
You may cut me with your eyes,
You may kill me with your hatefulness,
But still, like air, I'll rise.

Does my sexiness upset you?
Does it come as a surprise
That I dance like I've got diamonds
At the meeting of my thighs?

Out of the huts of history’s shame
I rise
Up from a past that’s rooted in pain
I rise
I'm a black ocean, leaping and wide,
Welling and swelling I bear in the tide.

Leaving behind nights of terror and fear
I rise
Into a daybreak that’s wondrously clear
I rise
Bringing the gifts that my ancestors gave,
I am the dream and the hope of the slave.
I rise
I rise
I rise.

() Van het opstaan tot het slapengaan

- De ochtend - Je lichaam, de staat van bevinding, wanneer je de slaap achter je laat tijdens het ontwaken in de ochtendvroegte, tijdens het koele uur dat de zon nog maar flauw lichtrood straalt, over je bleke ontwaakgelaat, je donkere haren die nog donkerder lijken. Tijdens dit vroege moment dat het nietsdoen je meeneemt, lijkt het alsof je zweeft, naakt, onder de witte gewaden die je beschermden tegen de nacht, als een jonge arend, gevleugeld de dag tegemoet.

- De dag - Er wacht niet veel. Het schrijven, vertalen, plannen, studeren, lezen van boeken en het begrijpen van vreemde woorden wordt even vergeten, het is de overgave aan de leegte die deze dag zijn bestemming geeft, het zinvolle niets doen waarmee je wordt gevuld, doortrokken van het licht dat zijn felle kleuren terug vindt wanneer de uren voorbij glijden. En tegen de middag, wanneer de zon haar hoogste tonen speelt, zoek je naar de spelonken van de schaduw, van de slanke cipressen die naar je wuiven, in een straat die je leidt naar het doorzichtig blauw van een Griekse zee, waar je als een Godin baadt in een roes van geluk die niets om handen heeft, je toestroomt als golven die nergens ontstaan en je meevoeren.

- De avond - En ’s avonds is er een parade in je bloedbanen die je omarmen met het soort van warmte, die je door de straten leiden, hoe ze naar je kijken, niet weten wat gedaan met je verschijning, koop je aan het kleurrijkste kraam de fijnste geuren van lavendel en jasmijn, geef je je over aan champagne en wijn, het doet je verder zwerven tot aan de zwoele avondlucht die je dronken maakt van je onbeschreven geluk, tot aan de schemerzone.

- De nacht - Dat heerlijke nietsdoen, dat slenteren door de tijd, op je hoofdkussen gelegd, de zachte geuren die je naar de nacht begeleiden, om in rust al zwevend slapen te gaan, de gloed op je huid, de laatste woorden die aan je kleven die vandaag niet uitgebroed zijn, omdat ze enkel belangrijk zijn om over je te waken. En je spreidt je als twee zachte vleugels onder het briesende laken in de duisternis, je voelt hoe je hart tot in je keel klopt, met een genot waarmee je je vanochtend aan het ochtendlicht had overgegeven: deze verrukkelijke dag sluit zich tegen je lichaam aan zoals de bleke harmonicablaadjes van een wilde orchidee.

#Henri A.

() Wereldvlakkig

Ik schrijf je op want van geen leven
wil ik ooit nog meer herinneren dan
de adem in mijn hoofd nu.

Sta je mij voor schut als een foto
waarin je bent weggeknipt
een raam waar je nog leek achter
te staan hoogpotig en hooghartig.

Of je bent oppervlakkig of
je bent wereldvlakkig omdat je niet
kan hinken op twee benen
daar ben je niet toe in staat.

Ik kreeg het zodat ik vergat
te geven totdat het
te laat was om
nog iets te verwachten.

#HenriA

() Charles Bukowski - No help for that

 

() Ik ben iemand

Er zijn vrouwen met
minder genade dan guillotines,

mensen die je kennen bij naam en
barsten in je schouders slaan,
met woorden die knerpen
als droge lippen.

Er is iemand die 

het bos inloopt,
fles en boek in de hand, 

barsten in de schouders

en nooit meer wordt gezien.
Maar hij ademt. Opnieuw.

#HenriA

() Bij een slapend lichaam

Mijn nachten wachten wit,
witter dan wit tevoren
bij een slapend lichaam
dat het mijne niet is.

Je trapt me uit bed
zoals het natrappen
zonder nadenken
mijn gedachten niet kan lezen.

Niets wat is dat blijft.
Voor niemand. Nooit.
Niet hier of daar.
Nergens.

Ook niet bij zij die
denken de tijd te bezitten
of de juiste woorden
of de juiste portie troost.

Maar ik blijf schrikken
elke keer weer.
Maar ook weer niet
omdat alles in jou vastligt.

Voor altijd.

Voorspelbaar. Fragiel.
Eindeloos in verdriet en woorden.
In luchtledigheid
die ongrijpbaar is.

#HenriA

()

ik wandel door het witgevlokte tuingras
en vind een speelgoedmedaillon van
het speelgoedkind dat ik was.

De lucht is zwaar en gezwollen
de straten gebroken wit
en in gedachten glij ik terug

naar de berg achter het bos
waar we met veel gegil
naar beneden gleden

om als eerste thuis te zijn voor het
avondeten, het was daar en dan
dat ik mijn medaillon won

() Zonder titel

en wanneer
ik naar adem hap
laat me dan
nog even spartelen
red me voorlopig niet
het is niet nodig
ik wil eerst mezelf
in mijn lichaam storten
zodat binnen buiten wordt
en onder helemaal boven
mijn ondeugden traag
kunnen verdampen
en geef me dan een reden
om opnieuw te ademen
naar een ander aanzien

#HenriA

() Fonkelen

Ik wil de zon drinken

Haar stralen slikken
En het ultraviolet
Door mijn keel
Laten glijden.

En dan mijn liefste
Zal ik schijnen
Barst het licht
Door mijn poriën.

En jij zal naar me komen
Voor warmte
Naar me komen
Door het donker
En fonkelen.

#HenriA

() Quote