() Achter de bergtoppen

We turen uren naar de sterren
die als polkadots tegen de hemel plakken.

Een zwart gezicht vol sproeten
van licht verhult zich in een melkwitte nevel.

We scheren hoge toppen en af en toe tuimelt er een ster pardoes naar beneden.

Maar wensen hoeft niet meer want alles wat er te wensen valt, valt als een zacht deken over ons heen.

#HenriA

() In de luwte van jouw rug

In de luwte van jouw rug
Leef ik mijn dagen
Tel ik mijn zegeningen
Gedraag ik me waardig.

In de luwte van jouw rug
Is er geen verdriet meer
Of geforceerde pose
Zelfs geen besef van bestaan.

In de luwte van jouw rug
Leeft de stad haar leven
Lach ik in mijn vuisten
Over de leegte die het uitdraagt.

#HenriA

() Fietsgeluk

In een garderobe van bonte
kleuren zweefde je op je fiets
door het park waar in jouw zog
fluitconcerten uitstierven, in
de nasleep van je draaiende
pedalen en je ingehouden
speelse lach.

Daar, op dat bankje, gaf ik jou
een eerste kus, klunzig en
onbeholpen de lippen nog
half gesloten, al waren het
ogen die pas ontwaakten
in het loodrechte licht van
een felle zonnige dag.

Met een blos van schaamrood
op de wangen vingen we
woordjes die net niet
ontsnapten uit pubermondjes
want de jaren verraadden dat
we daar al lang aan
waren voorbij gegaan.

Als al deze bomen hier
eens konden praten, perken
zachtjes zouden willen fluisteren
wie in dit park
zich al in het gras heeft gevleid
en kussen heeft uitgedeeld
aan voorbij fietsende jaren,
zouden wij dan echt de enigen zijn?

#HenriA

() Nationale feestdag

Ik kijk naar het zelfportret van een natie
de vergeelde glorie van het verleden land
waar de huizen, de straten en de mensen
zijn leeggelopen.

Lege paden. Opgedroogde rivieren
die geen schepen meer dragen
op sterke schouders, zelfs
het zinken zit er niet meer in.

Tussen twee torenhoge wallen
slaat de klank zijn vleugels uit,
verzuipen de noordzeemeeuwen
in de lucht, dagen ze de dag uit.

Zweetsporen trekken een spoor van zout
om een nieuwe zee van kolkende
woorden te baren. Zie, daar: een vlucht
kabbelende vogels ploegt zich door
het zwerk van het uitgedachte staatshoofd.

Een kroonprinses met zeegroene ogen
slaat een bladzijde om van een boek
dat draagt en gelezen zinnen verscheurt.
Wat staat er in dat boek?

Ik ben een trage lezer met een keel
in het hart dat kantelt tussen de ruggen
van de kaft die ons, waarde landgenoten,
meeneemt over de rafelende tijd.

Gespoeld, door voren van hoge golven
in het watermerk van de ogen gedrenkt
denk ik mezelf opnieuw uit:
laat de nacht een weeskind zijn.

#HenriA

() Gegrond

Je vaart als een wolk

over ons heen
zet de schemer vast
tussen de ogen.

Ik schuif je
tussen mijn vingers
die zachtjes kneden
van boven tot beneden
tot jouw middenrif
open breekt.

Je start het wiegen
en net voor je me
wijdbeens in je eet
stuit je hand op
mijn borst.

In de aanraking van
die ene seconde
heb jij mij alles gegeven,
mijn hele wereldgeschiedenis
die tussen de lakens
voorbij marcheert.

En in jouw ogen
zie ik de blik
van een gelukkig kind
dat naar mij ruikt
naar mij proeft
mij likt.

We geven elkaar
Zonder dat we geven.

#HenriA

() O Amor Natural (Ode aan Carlos Drummond Andrade)

Je spreidt je benen
om je te tonen,
ver voorbij de erotiek
van woorden stroomt
jouw zacht roze ster
in watervallaagjes
voor me over.

Je bent goed opgevoed
en je lippen poetsen me
grondig proper naar
een klim van ongeziene hoogte,
je maakt me tot jouw biechtstoel.

Je knoopt je benen rond
mijn lendenen en
leidt me naar verlangen,
de verlossing ligt
diep verborgen achter
jouw verslindende orkaan.

Kreukloos zijn de golven
die je neemt en die je geeft,
kleurloos het warme zaad
dat zich plant in jouw
bevlogen aarde.

Nahijgend is het zweet
dat parelt over onze dijen,
het schuim op onze buiken,
de gloed in de schaamstreek.

Smekend de gouden tranen
op dat de volgende dag
nooit meer aanbreekt,
je opstaat, je aankleedt en
een groot stuk hart
van me meeneemt.

#HenriA

() Ergens tijdens de nacht

Op kousenvoeten en zonder kousen aan
glip ik in de schemer rond jouw nieuwe maan,
zoek ik naar een tweede adem.

Aan mijn lippen plakt de geur
van je vulva waar ik me aan verslikte,
in mijn hemd de afdruk van jouw tepel.

Mijn rug brandt uit van de muur die in
me schuurde toen ik je heupen op me wiegde
en je hoofd in je nek verdween.

Tussen mijn schouders gloeit jouw toegestoken
hand en de afdruk van je tanden als een stempel
die jouw lusten in me beet.

En ik sloop dichter naar je door de nacht als een dief
en stopte mijn hoofd ver weg voor je ontwakende
woorden want ik weet dat je me graag ziet.

#HenriA

() Ik heb zin in Frans kussen

Ik heb zin. Zin om jou te kussen.
Zoals in een Franse film.
Met onweerstaanbare woorden,
die ontsnappen tussen lippen.

Zoenoffers, die landen als
zoete dorstlessers op je mond
en dan ontvlammen
tot smeulende brandversnellers.

Ik heb zin om je te kussen.
Met de contouren van mijn hoofd
dwars door de schotten
van jouw gesuikerde lippen
tot aan de binnenkant
van jouw hoofd.

#HenriA

() Temptation Island

Als er een onbewoond eiland
Zou bestaan
Zonder stormen
En demonen

Dan zou ik
Daar
Met jou
Kunnen wonen

Waar geen wolven
En geen verhalen zijn
Geen verledens
Enkel paradijsvogels

Waar dag en dauw
Zon en maan
Versmelten tot
Één tijdloze reis

Maar zo'n eiland
Bestaat niet
Ook niet in
Ons vermogen

Nu kloven
Bruggen
Woorden
Blikken in ogen
Verschroeid zijn

#HenriA

() We worden wat we herhaaldelijk doen

- Ode aan de psychiatrie -

De jacht op dromen is geopend,
de kalverliefde pakt je bij de horens
maar uiteindelijk bemin je voornamelijk jezelf.

Je bent geen man,
je bent geen vrouw,
je wil alles zijn voor iedereen,
maar het liefst iets waar men over zwijgt
en dan verdwijn je helemaal in het niets.

Nu de kraan met woorden is dichtgedraaid,
en je seriemoordenaarkalm in de droogte,
alleen op een onbewoond eiland,
achter gesloten rolluiken,
onder een zwijgende palmboom.

Jezelf in het witte zand begraven,
het hout voor de pijlen verschoten,
in het flessenwater de boodschap verloren,
en je moet vertrouwen op weesgegroetjes.

En de man stond in de badkamer
keek in de spiegel en zag een ver gezicht
scheerde zich weg en dacht alleen nog aan later.

#HenriA

Vrouw voor de spiegel
Christoffer Wilhelm Eckersberg
olie op doek, 33,5 x 26 cm
1841

() Tour de force

Ken je Michel nog?
En Eddy & Roger?

En God, wat dan te zeggen
over Freddy, Jempy & Rik II
& wie ik nog allemaal vergeet.

Jongens, dat waren tijden,
hoe die konden rijden!
Met tweeënvijftig tanden of meer
door het leven.

Harkend tegen de flanken

de benen dol draaien.
Nooit omkijken,
altijd er tegen aan.

“Zo maken ze ze niet meer”,
zei mijn grootvader wijlen,
- als wij vroeger, samen voor teevee -

Die trouwens de oorlog heeft
overleefd. Net zoals
Michel, Freddy, Eddy & Roger.

#HenriA

() Met een oude wereldkaart en twee kauwgommen de wereld rond

In de stad aan de Leie
Koop ik voor jou een oude wereldkaart
Die je traag ontrolt
Strelend me je vinger over gaat.

Van stad naar stad
Over land en over water
Al wandelend, al dansend, al varend.

Springt van hier. En naar daar.
Ja daar. Ik wil dat je me daar bebost.
Zeg je me al vragend.

Ik wil dat je me daar verplant
Je vermant en groeit
Me in jouw takken neemt
En mijn takken nooit meer snoeit.

Je geeft me een doosje kauwgom
En steek er twee in mijn mond
Kauw je wensen tot een woordwolk
En antwoordt: met jou vlieg ik de wereld rond.

#HenriA

() Ik omarm je in het wit

Zullen wij
Wij twee
De open
De open witte vlaktes
Omarmen
Niet alleen in
Onze hoofden
Maar in het echt
Écht
Met open armen

Zoals ijsberen
Ijsberen op de poolkap
De poolkap zachtjes omarmen
Om het ijs zeker
Niet te laten breken
En het wit
Niet verloren te laten
Gaan

Want het is in
Het wit
Het wit van onze witruimte
Daar waar geen woorden
Geen woorden bestaan
We mekaar echt
Maar dan ook écht
Omarmen en verstaan

#HenriA

() Op jou hebben de tijd, rimpels en grijze haren geen vat

Open de tijd
een seconde
een eeuwigheid

het maakt niet uit
maar schenk me jouw
toegevoegde tijd

tot een moment
van verlangen
in oneindigheid

tegen de relativiteit
waarin ook wij
beiden bestaan.

Neem me mee
naar jouw
tijdzone

als is het voor
een fractie
van een periode

om in elkaars
omloopsnelheid
tijdloos op te gaan.

#HenriA