() Volle taal

Wij hebben geen
prinsen of prinsessen
op een wit paard meer nodig
om terug vol in het leven te staan
omdat we ondertussen weten dat
sprookjes niet bestaan.

Want naast het beminnen
is er ook het leven dat geeft en vraagt.

De afwas, de kinderen, de vrienden, de familie,

het werk en de waan van de dag.

Omdat het leven geen gedicht is
en de liefde niet enkel uit romance bestaat.

Omdat de liefde een volwassen taal spreekt,

het leven in zijn volheid inademt en

je in goede en kwade dagen elkaar aankijkt en zegt:

ook vandaag draag ik je en zie ik je graag.

#HenriA

() Spandau Ballet - You are gold

Thank you for coming home

I'm sorry that the chairs are all worn

I left them here I could have sworn

these are my salad days

slowly being eaten away

just another play for today

oh but I'm proud of you,but I'm proud of you

there's nothing left to make me feel small

luck has left me standing so tall

gold

always believe in your soul

you've got the power to know

you're indestructable

always believe in

you are gold

glad that you're bound to return

there's something I could have learned

you're indestructable, always believe in

after the rush has gone

i hope you find a little more time

remember we were partners in crime

it's only two years ago

the man with the suit and the pace

you know that he was there on the case

now he's in love with you,he's in love with you

and my love is like a hard prison wall

but you could leave me standing so tall

gold

always believe in your soul

you've got the power to know

you're indestructable

always believe in

you are gold

glad that you're bound to return

there's something I could have learned

you're indestructable, always believe in

#SpandauBallet

() Column - Wifiverdriet

Ik heb gisteren door mijn hoofd gewandeld. Onder lantaarnpalen, over het jaagpad, langs het water. Ik was alleen in gedachten. Mijn hoofd, mijn benen en ik samen op pad. In harmonie. Altijd een goed idee.

Ik dacht aan de jonge jongens en de jonge meisjes, de prille twintigers die hun geheimen tegen me vertellen. Hoe eenzaam ze zijn. Hoe de smartphone aan hen knaagt en aan hun zelfbeeld. En aan hun zoekend hart. Hoe ze twijfelen aan zichzelf en aan de ander. Of de 673 vrienden wel vrienden zijn.

Ik heb wel met ze te doen. De wankele stappen richting volwassenheid in een wereld aan rotsnelheid. Keuzestress, schouderlast, zoekblind, selfie-onzekerheid. Het is van alle tijden. Misschien moeten ze ook wat meer gaan wandelen met zichzelf, zonder de wifi die hen de weg wijst.

#HenriA

() Afscheid

Ik heb net een

verleden begraven

en nu begraaf jij je

in mijn hoofd

om uitgeleefd

te rusten

van de dagen

na de dood.

We wandelen

door stille velden

en geven nieuw leven

aan een taal

zonder woorden,

tussen twee muren

van mais

kussen we

tot de korrels

uit onze volle monden

stromen.

En 's avonds

leg je je

op mijn schouder

en fluister

je jouw verhaal

tot de avond

in de nacht valt

en ik me om

je heen slaap.

#HenriA

() Moeder was moederdag

Moeder,
nu je dood bent kan ik jouw testament schrijven,
niet in sierletters maar met een purperen glimlach
die zich te rusten legt
om mijn mond en praat in oude woorden.

Ik heb je dikwijls gezocht moeder
maar even veel keren liep ik verloren
of verstopte ik me achter een stoel of liep ik het huis uit
zonder te zeggen waar ik deze keer weer heen zou gaan.

Ik heb je niet steeds vervuld moeder,
maar ik weet dat het goed voor jou was,
hoe we allemaal werden ingedeeld
en ieder naar één van de vier windrichtingen trok,
ook al heb ik me dikwijls naar het noorden gekeerd.

Is er nog liefde achter de maan moeder?
Dat heb ik jou zo dikwijls willen vragen.
En nu we allemaal bij je graf staan
om je in de klei te begraven
stuiteren mijn tranen als botsballen in het rond
en vraag ik me af
wie die blinde man is op het einde van de rij.

#HenriA

() Op elk leven past er een graf

Wie gaat jou buiten
dragen, wanneer je
hart het begeeft,
uit het bed, waar je je leven
voor de laatste keer
hebt omgekeerd.

Rakelings langs het
dakraam, de veel te
smalle trap,
met het Mariabeeld
achteraan, om de hoek,
ijlings langs de parapluvaas
en de gangkast,
door de voordeur,
die al je geheimen
van jaren bewaakt,
schuifelend van de tree,
over het trottoir.

Voor condoleances
en koffiekoek
zakken vriend en vijand af
op elk leven
past er een graf.

#HenriA