Van ondenkbaar
Naar onuitspreekbaar
Tot onontkoombaar
Van zo ver
Zijn wij gekomen
Van onkreukbaar
Naar onuitwisbaar
Tot onontkoppelbaar
Tot zo dicht
Zijn wij thuisgekomen
#HenriA
() Jij hebt me een brief geschreven met echte woorden en echte plooien
Toen ik jou de eerste keer terug
zag en onze blikken een luttele
seconde deur in de hand de
kamer vol passanten
Verdween ik van iedereen en
voelde het trillen van handen niet
door de woorden die ik losliet
maar door de vonken het vuur
het verlangen de spanning
En toen schreef jij mij een brief
een echte brief op echt papier met
echte woorden en echte plooien
en een kus als laatste woord
En ik ging zitten aan mijn schrijftafel
en tuurde op een wit blad en zocht ook
naar de juiste woorden maar stuurde
je een leeg blad terug
En jij begreep dat ik geen woorden
nodig had om uit te leggen hoe
graag hoe veel hoe erg hoe blij hoe
wel en hoe niet er niet toe doet
En toen kwam er een nieuwe brief
van jouw hand en van de lippen
van jouw mond met de mooiste
volzinnen in de helderste taal die
iemand ooit tegen me heeft gepraat
En later wanneer we mekaar opnieuw
zagen hebben we alle brieven samen
in brand gestoken heb ik je hand genomen
gewandeld en gezegd:
vanaf nu gaan we echt leven
We stapten weg van de verhalen en de
holle wegen weg van de platgetreden
paden weg van verleden weg
van alles wat ons had vervreemd
Jij hebt me een brief geschreven een
echte brief met echte woorden en echte
plooien en een echt begin zonder eind...
#HenriA
zag en onze blikken een luttele
seconde deur in de hand de
kamer vol passanten
Verdween ik van iedereen en
voelde het trillen van handen niet
door de woorden die ik losliet
maar door de vonken het vuur
het verlangen de spanning
En toen schreef jij mij een brief
een echte brief op echt papier met
echte woorden en echte plooien
en een kus als laatste woord
En ik ging zitten aan mijn schrijftafel
en tuurde op een wit blad en zocht ook
naar de juiste woorden maar stuurde
je een leeg blad terug
En jij begreep dat ik geen woorden
nodig had om uit te leggen hoe
graag hoe veel hoe erg hoe blij hoe
wel en hoe niet er niet toe doet
En toen kwam er een nieuwe brief
van jouw hand en van de lippen
van jouw mond met de mooiste
volzinnen in de helderste taal die
iemand ooit tegen me heeft gepraat
En later wanneer we mekaar opnieuw
zagen hebben we alle brieven samen
in brand gestoken heb ik je hand genomen
gewandeld en gezegd:
vanaf nu gaan we echt leven
We stapten weg van de verhalen en de
holle wegen weg van de platgetreden
paden weg van verleden weg
van alles wat ons had vervreemd
Jij hebt me een brief geschreven een
echte brief met echte woorden en echte
plooien en een echt begin zonder eind...
#HenriA
() Aan de kaak gesteld
Nog alles staat hier even omgeven
tot het kleinste vingerkootje in mijn hand
die sloeg en streelde tot bevens
en nu is gaan liggen op je wang.
Dag huis op de buiten en verlaten,
ver weg van de stad en de straat
waar ik me meermaals prostitueerde tot
ontblote nachten die nooit leken weg te gaan.
Maar zie, ik groei naar grasgroene horizonten
met blinkende heuvelruggen in de zon,
zoek mijn schaduw tussen de dennenbomen
die immer in bloei zullen staan.
Ook als het nevelt en waait
en mijn mond dorst naar verboden water
en de speldenprikken van alle naalden
het slagveld met een deken bezaait.
En toch, alles staat hier nog even omgeven
in vormen die weldra zullen vergaan,
als ik elke avond slapen ga
met mijn adem tegen jouw blanke kaak.
#HenriA
tot het kleinste vingerkootje in mijn hand
die sloeg en streelde tot bevens
en nu is gaan liggen op je wang.
Dag huis op de buiten en verlaten,
ver weg van de stad en de straat
waar ik me meermaals prostitueerde tot
ontblote nachten die nooit leken weg te gaan.
Maar zie, ik groei naar grasgroene horizonten
met blinkende heuvelruggen in de zon,
zoek mijn schaduw tussen de dennenbomen
die immer in bloei zullen staan.
Ook als het nevelt en waait
en mijn mond dorst naar verboden water
en de speldenprikken van alle naalden
het slagveld met een deken bezaait.
En toch, alles staat hier nog even omgeven
in vormen die weldra zullen vergaan,
als ik elke avond slapen ga
met mijn adem tegen jouw blanke kaak.
#HenriA
() Storm in een glas water
Als de grote storm onbereikbaar is
omdat je bent uitgeregend en
het water net boven de lippen
De weerman je moed inpraat
en zegt dat het allemaal wel niet
zo'n vaart zal lopen
Maar de straalstroom toch
een krijtlijn blijkt te zijn
op een groen schoolbord
En je sokken sponsen worden
En je sokken sponsen worden
die bij elke stap je voeten
dieper in het slijk soppen
Dan wordt een mens monddood
gemaakt en met sokken en al
het moeras in getrokken.
#HenriA
() Jazzdrumster
Ik raak nog even jouw tenen aan
Mooi beschilderd zijn zij
Als grote schoendozen
Ze snakken naar zuurstof boven water
En zijn nu klaar om op het podium te gaan
Voor het ritme van het drumpedaal
Zit jij daar achter je batterij
Te fonkelen, te borstelen
Op jouw vellen en de cymbalen
En ik luister naar de jazzmuziek
Die jullie samen in me slaan
Drum je in mijn bas jouw naam
en maak je mij jouw gekliefde
Jij plooit de mooiste beats
In achtste, halve en hele tonen
Samen wezen met een jazzdrumster
Is simpelweg het allermooiste
#HenriA
Mooi beschilderd zijn zij
Als grote schoendozen
Ze snakken naar zuurstof boven water
En zijn nu klaar om op het podium te gaan
Voor het ritme van het drumpedaal
Zit jij daar achter je batterij
Te fonkelen, te borstelen
Op jouw vellen en de cymbalen
En ik luister naar de jazzmuziek
Die jullie samen in me slaan
Drum je in mijn bas jouw naam
en maak je mij jouw gekliefde
Jij plooit de mooiste beats
In achtste, halve en hele tonen
Samen wezen met een jazzdrumster
Is simpelweg het allermooiste
#HenriA
() Vertrouwen draagt meer bij tot de conversatie dan intelligentie
Af en toe
Water
Bij de
Wijn
En toch
Elke dag
Samen
Dronken
Niet van
Het water
Maar
Van de goede wijn
Dat moet
De roes
Van
Samen zijn
#HenriA
Water
Bij de
Wijn
En toch
Elke dag
Samen
Dronken
Niet van
Het water
Maar
Van de goede wijn
Dat moet
De roes
Van
Samen zijn
#HenriA
() Lievelingsboek
Als ik schrijf
Schrijf jij mee
Zonder krachttermen
Maar met ideeën
Zo vertaal jij hét
Woord als woord
En spel je zonder
Letters mijn wereld
Geef je klare taal
In een spontane brief
Die leest als
'mij zal je nooit moeten vrezen'
Jij hebt geen
Geheimen nodig
Veel uitleg
Is overbodig
Een boek dat open is
Laat zich vanzelf lezen
#HenriA
Schrijf jij mee
Zonder krachttermen
Maar met ideeën
Zo vertaal jij hét
Woord als woord
En spel je zonder
Letters mijn wereld
Geef je klare taal
In een spontane brief
Die leest als
'mij zal je nooit moeten vrezen'
Jij hebt geen
Geheimen nodig
Veel uitleg
Is overbodig
Een boek dat open is
Laat zich vanzelf lezen
#HenriA
() Commedia dell'arte
De artiest zwoegde jaren door het landschap
Jongleerde een straat, een kerk, een dorpsplein, een standbeeld
Een kleurrijke tent in een verschoten wereld
Hield alle ballen omhoog
balanceerde op een slappe koord
In een circus
Zonder vangnet onder de trapeze
De lach verschool zich
Achter handjesgeklap
Een aap op een fiets draaide rondjes
En wist niet beter
En de ballerina draaide pirouettes
Maar viel steeds weer naar beneden
De messengooier werd afgebot
Omdat zijn messen niet meer werden geslepen
Het orkest speelde altijd het zelfde lied
Van hoempapa, hoempapa
Tot alle noten waren opgedroogd
Omdat de dirigent steeds maar wegliep
En toch groette hij steeds vrolijk het publiek
Dat niet meer wist wat te denken
Over de commedia dell’arte
Als verheven volksvertier.
Zolang je maar lang genoeg waant
kan je zijn wie je wil:
een goochelaar, een clown,
een verdwijntruc,
een enigma,
een illusionist,
een acrobaat die mensen
steeds op het verkeerde been zet.
Misschien neemt de artiest
maar eens een schminkvrij gezicht
Het is niet meer nodig
Nu hij het circus en
Jongleerde een straat, een kerk, een dorpsplein, een standbeeld
Een kleurrijke tent in een verschoten wereld
Hield alle ballen omhoog
balanceerde op een slappe koord
In een circus
Zonder vangnet onder de trapeze
De lach verschool zich
Achter handjesgeklap
Een aap op een fiets draaide rondjes
En wist niet beter
En de ballerina draaide pirouettes
Maar viel steeds weer naar beneden
De messengooier werd afgebot
Omdat zijn messen niet meer werden geslepen
Het orkest speelde altijd het zelfde lied
Van hoempapa, hoempapa
Tot alle noten waren opgedroogd
Omdat de dirigent steeds maar wegliep
En toch groette hij steeds vrolijk het publiek
Dat niet meer wist wat te denken
Over de commedia dell’arte
Als verheven volksvertier.
Zolang je maar lang genoeg waant
kan je zijn wie je wil:
een goochelaar, een clown,
een verdwijntruc,
een enigma,
een illusionist,
een acrobaat die mensen
steeds op het verkeerde been zet.
Misschien neemt de artiest
maar eens een schminkvrij gezicht
Het is niet meer nodig
Nu hij het circus en
de stad heeft verlaten
#HenriA
#HenriA
() House Quake Summer Edition
We eten toast in bed
Wrijven de kreuken
Uit de ogen
Nu ook dit verlangen is vervuld
Dekken we de blote schouders
Nog even toe.
Het bed een hut
Een haven
Waar kruingevoeligheid
Niet bestaat
We plagen, nestelen, delen, praten.
We zijn nog wat stram
In de leden
En onze gebaren
Van het dansen
En alles daarna
De voorbije nacht
Veer je op
Van de lattenbodem
Tussen de twee mondhoeken
Sijpelen dolle woorden
En een brede lach
Wandel je slaapdronken
Van de haven
Naar de badkamer
En verschijn je even later
Als een vrolijke parade
Die me meedanst
In een nieuwe dag
#HenriA
Wrijven de kreuken
Uit de ogen
Nu ook dit verlangen is vervuld
Dekken we de blote schouders
Nog even toe.
Het bed een hut
Een haven
Waar kruingevoeligheid
Niet bestaat
We plagen, nestelen, delen, praten.
We zijn nog wat stram
In de leden
En onze gebaren
Van het dansen
En alles daarna
De voorbije nacht
Veer je op
Van de lattenbodem
Tussen de twee mondhoeken
Sijpelen dolle woorden
En een brede lach
Wandel je slaapdronken
Van de haven
Naar de badkamer
En verschijn je even later
Als een vrolijke parade
Die me meedanst
In een nieuwe dag
#HenriA
Rupert Holmes - Escape (Pina Colada Song)
() Eindeloos reizen kan blijkbaar ook aangenaam zijn
Nooit zullen wij nog ophouden te ademen
Na die eerste lentekus
Toen alles klaar stond om te botten
En te tuimelen tot bloesems
Alsof onze eindeloze reis
In de sterren stond geschreven.
En nu neem ik je mee naar IJsland
En naar de Groenlandzee
Waar de lente laat gaat slapen
En de middernachtzon ons wakker houdt
En vereeuwigt tot nieuwe sterrenbeelden
#HenriA
Na die eerste lentekus
Toen alles klaar stond om te botten
En te tuimelen tot bloesems
Alsof onze eindeloze reis
In de sterren stond geschreven.
En nu neem ik je mee naar IJsland
En naar de Groenlandzee
Waar de lente laat gaat slapen
En de middernachtzon ons wakker houdt
En vereeuwigt tot nieuwe sterrenbeelden
#HenriA
() Nachtbus
We nemen de nachtbus
En rijden zomaar ergens heen
Volgen onze reflecties
In de neonlichtvensters
Naar plaatsen waar wij nog
Nooit eerder zijn geweest
We leren nieuwe gewoontes
En ontdekken nieuwe kansen
Kijken onze ogen uit
Op de hoekjes en kantjes
We laten alle haltes passeren
En trekken een lange lijn
Naar daar waar we voor goed
Aankomen en echt willen zijn
Wat ben ik blij met jouw nachthoofd
En jij met dat van mij
#HenriA
En rijden zomaar ergens heen
Volgen onze reflecties
In de neonlichtvensters
Naar plaatsen waar wij nog
Nooit eerder zijn geweest
We leren nieuwe gewoontes
En ontdekken nieuwe kansen
Kijken onze ogen uit
Op de hoekjes en kantjes
We laten alle haltes passeren
En trekken een lange lijn
Naar daar waar we voor goed
Aankomen en echt willen zijn
Wat ben ik blij met jouw nachthoofd
En jij met dat van mij
#HenriA
() Wanneer woorden samen vallen
Ik laat me niet meer meeslepen in de zwarte nacht
waarin een god ons allerlei beloftes maakt
en als drenkelingen laat scharrelen
naar het beloofde land.
Zie dan,
hoe de maan haar eigen stralen vangt
en de stervelingen traag doet sterven
in de aanschijn van de aanstromende dag
spartelend als dode vissen in het water.
Bloedverwanten zijn het, op zoek naar geluk
roze zalmen tegen de stroom
tegen beter weten in zwemmen
om de dood tegemoet te paren.
Op de oever staren twee paar ogen
naar elkaar en naar elkaar in het water
in de spiegel van een gelouterd leven
in rimpelgolven die de zee nooit zullen halen.
En het enige dat hen al lukt is lachen naar elkaar
ze hebben nog geen woorden uitgevonden
om een brug te bouwen in taal
om samen te wandelen door het water.
Maar de ochtend brengt raad:
sommigen zullen naar huis gaan
anderen zullen weg van huis gaan
maar zij die blijven zullen
vroeg of laat
verdrinken in het wassende water.
#HenriA
waarin een god ons allerlei beloftes maakt
en als drenkelingen laat scharrelen
naar het beloofde land.
Zie dan,
hoe de maan haar eigen stralen vangt
en de stervelingen traag doet sterven
in de aanschijn van de aanstromende dag
spartelend als dode vissen in het water.
Bloedverwanten zijn het, op zoek naar geluk
roze zalmen tegen de stroom
tegen beter weten in zwemmen
om de dood tegemoet te paren.
Op de oever staren twee paar ogen
naar elkaar en naar elkaar in het water
in de spiegel van een gelouterd leven
in rimpelgolven die de zee nooit zullen halen.
En het enige dat hen al lukt is lachen naar elkaar
ze hebben nog geen woorden uitgevonden
om een brug te bouwen in taal
om samen te wandelen door het water.
Maar de ochtend brengt raad:
sommigen zullen naar huis gaan
anderen zullen weg van huis gaan
maar zij die blijven zullen
vroeg of laat
verdrinken in het wassende water.
#HenriA
(Gedicht voor Paul S. Uit dank)
() Oeverloos geluk
Gisterennacht zwommen we samen
In het oeverloze water
Alleen jij en ik
En de enkele kikkers die
Naar ons kwaakten
Het water was warm
Zo ook onze harten
Die eerst schoolslag klopten
En daarna van rugslag naar crawl
We duikelden en doken
Onder de waterspiegel
Tot de bodem
Tot dat niets ons nog kon raken
En tot slot dreven we in elkaar.
De nacht deed de rest
Samen met triljoenen sterren
En een klein onzichtbaar stukje van de maan.
En je waakte tot de ochtend
Over ons en ons zacht slapen
Op de verscholen oever
aan het oneindige water.
#HenriA
In het oeverloze water
Alleen jij en ik
En de enkele kikkers die
Naar ons kwaakten
Het water was warm
Zo ook onze harten
Die eerst schoolslag klopten
En daarna van rugslag naar crawl
We duikelden en doken
Onder de waterspiegel
Tot de bodem
Tot dat niets ons nog kon raken
En tot slot dreven we in elkaar.
De nacht deed de rest
Samen met triljoenen sterren
En een klein onzichtbaar stukje van de maan.
En je waakte tot de ochtend
Over ons en ons zacht slapen
Op de verscholen oever
aan het oneindige water.
#HenriA
Abonneren op:
Posts (Atom)
-
Aantal woorden - 680 | Leestijd - 3 minuten Als ik vandaag – 8 maart – mijn tijdlijn op instagram doorworstel met de radio op de achtergrond... -
In jou is toevlucht, vrouw, in jou is het vredig, in mijn dag ben jij een uitgelaten feest. Ik verdween bijna tussen de plooien, voorgoed er...
-
Jij bent de enige Kat Waar ik niet Allergisch aan ben. Jij maakt sprongen Door de kamer Rond mijn lijf. Jij krabt de krollen Van kop tot tee...
