Mijn nachten wachten wit,
witter dan wit tevoren
bij een slapend lichaam
dat het mijne niet is.
Je trapt me uit bed
zoals het natrappen
zonder nadenken
mijn gedachten niet kan lezen.
Niets wat is dat blijft.
Voor niemand. Nooit.
Niet hier of daar.
Nergens.
Ook niet bij zij die
denken de tijd te bezitten
of de juiste woorden
of de juiste portie troost.
Maar ik blijf schrikken
elke keer weer.
Maar ook weer niet
omdat alles in jou vastligt.
Voor altijd.
Voorspelbaar. Fragiel.
Eindeloos in verdriet en woorden.
In luchtledigheid
die ongrijpbaar is.
#HenriA
-
Aantal woorden - 680 | Leestijd - 3 minuten Als ik vandaag – 8 maart – mijn tijdlijn op instagram doorworstel met de radio op de achtergrond... -
In jou is toevlucht, vrouw, in jou is het vredig, in mijn dag ben jij een uitgelaten feest. Ik verdween bijna tussen de plooien, voorgoed er...
-
Jij bent de enige Kat Waar ik niet Allergisch aan ben. Jij maakt sprongen Door de kamer Rond mijn lijf. Jij krabt de krollen Van kop tot tee...
