430 woorden | Leestijd: 2 minuten
Ik heb het gehad met de boutade dat sport niets met politiek te maken heeft. En omgekeerd. In een ideale, vredevolle en geweldloze wereld zou dit een vanzelfsprekendheid zijn. Maar we leven niet in een ideale, vredevolle en geweldloze wereld. Gisteren niet, vandaag niet en waarschijnlijk morgen en alle dagen erna ook niet…
Alles in de topsport is politiek. De grote sportbonden, organisatoren en teams – is het nu wielrennen, voetbal, atletiek of modderworstellen – schuiven het argument van het omgekeerde maar al te graag naar voor als het in hun kraam past. Lees: als er geld, véél geld mee gemoeid is… Maar -spoileralert- het zijn die sportbonden zelf die de politiek in huis gehaald hebben.
De Olympische spelen naar je land halen? Zonder politiek gelobby en een héle grote zak goudstuivers mag je ervan blijven dromen. Een WK voetbal in een bedenkelijke golfstaat organiseren? Geen probleem voor de FIFA! De lamentabele mensenrechten, persvrijheid en positie van de vrouw ten spijt. Een WK wielrennen in een Afrikaans land uitrollen? Geen vuiltje aan de lucht voor de UCI! De dictatuur, de folteringen en onderdrukkingen schuiven we even aan de kant. En wie betaalt het loon van halfgod Tadej, denk je? Inderdaad, één of andere sjeik van een olieland dat een loopje met vanalles-en-nog-wat-en-te-veel-om-op-te-noemen neemt. En zo kan ik nog tig voorbeelden geven. Van hoe bonden, organisatoren en sporters aanschurken tegen de centen van regimes van bedenkelijk politiek allooi.
Er bestaan twee woorden voor. Het omfloerste begrip sportwashing. Of de onomwonden term hypocrisie. Het eigen blazoen oppoetsen en op het einde van de rit verandert er voor de bevolking in de betrokken landen… niets! Behalve de getallen op de bankrekening van enkele gegadigden.
Of nu actueel, de Vuelta. Israel Premier-Tech dat al twee jaar rustig mee blijft peddelen in het peloton en nu “plots” tegen een bataljon Palestijnse vlaggenzwaaiende Basken botst. Want de Basken, die weten wat het is om gebombardeerd en onderdrukt te worden. En voor een keer gebruikt de man/vrouw uit de straat de sport om een standpunt aan "de politiek" duidelijk te maken. In plaats van een vazal van "de politiek" te zijn. En dan staan de koersbobo’s -en bij uitbreiding de goegemeente- op hun achterste trappers en schreeuwt men moord en brand. Want politiek en sport, dat zijn toch twee gescheiden werelden!
Ben ik tegen de koers? Nee, integendeel. Ben ik tegen voetbal, de Olympische spelen of eender welke andere sport? Het boeit me minder, maar alle vertier verdient zijn plaats. Brood en spelen, weet je wel… Maar draai dan niet rond de (geld)pot en zeg dan ook waar het op staat. Als gastland, als organisator, als sporter, als commentator of als supporter.
En dat de beste moge winnen!
#HenriA
