verjaarden onze dromen
door hen die
ze verjaagden.
Ze waren zee,
onstuimig en onbetrouwbaar,
maar traag kwam het water
dichter
zodat we aan land konden.
En nu, veel later,
vele jaren later,
zijn de trossen gegooid,
de boeien los,
kunnen we eindelijk
stranden.
Geen antwoorden meer
in een holle fles,
geen verborgen geklots
maar een klop:
In het hart.
In onze ogen.
In onze kop.
Jij, mijn haven.
#HenriA
