() En daarna roken wij Cubaanse sigaren
Ik strijk het licht
door je haren.
Mijn handen de horizon
van je gezicht.
Je geeft je over aan
mijn ebbevloedgebaren.
Achter onze vloedlijn gaapt
het grote niets.
Jij loopt over,
ik spoel aan,
van het wassende water,
na drie orkanen.
En daarna,
roken wij Cubaanse sigaren.
#Henri A.
-
845 woorden | Leestijd: 3 minuten Is iets echt of niet echt? Is wat ik denk, voel, wat ik aan mezelf vertel, wat ik aan anderen vertel… de w...
-
Deze column gaat over nuance. Of beter: het gebrek aan nuance. Het reduceren van complexe situaties tot of zwart of wit. We houden immers ni...
-
Wanneer de dominostenen worden boven gehaald en opgepoetst om het eindspel in te zetten, val ik alleen nog samen met mezelf. Doe ik mijn kle...