En steeds grijp ik weer terug naar je
net als ik denk dat je vertrokken bent
dat ik me niet meer kan beroepen
ben je daar weer
als een fles zonder bodem
blijf ik van je drinken
dronken
tot ik uitgemergeld ben
uitgeteld
aan een delirium van woorden
die scherper dan messen zijn
langs mijn handen
uit me glijden
bloedsporen maken
diepe kerven die gaan zweren
het weglopen
tot ik bezwijk
en het voor immer slapen gaan.
#Henri A.
-
845 woorden | Leestijd: 3 minuten Is iets echt of niet echt? Is wat ik denk, voel, wat ik aan mezelf vertel, wat ik aan anderen vertel… de w... -
Deze column gaat over nuance. Of beter: het gebrek aan nuance. Het reduceren van complexe situaties tot of zwart of wit. We houden immers ni...
-
Wanneer de dominostenen worden boven gehaald en opgepoetst om het eindspel in te zetten, val ik alleen nog samen met mezelf. Doe ik mijn kle...