Lengte - 270 woorden | Leestijd - 2 minuten
Hippocrates, de grondlegger van de westerse geneeskunde, wist het 2400 jaar geleden al: wandelen is het beste medicijn! Stap uit de auto om het landschap te bekijken en het blijft slechts een afbeelding. Wandel erdoor en het wordt deel van je zijn. Hoe het ook met je gaat.
Ik wandel veel en ik wandel graag. Vooral nu. Want wandelen is het gezondste preparaat. Het steeds maar herhalen van schoenen in de aarde. Het ritmisch stampen van de cadans. Het maakt de vastgelopen gedachten vrij en stimuleert de ontwikkeling van een persoonlijk verhaal. Wandelen vraagt niets. Alleen een paar welwillende benen, schoenen en vooral… tijd. We leven allemaal met een auto in ons hoofd. De tijd die we nodig hebben om ons te verplaatsen drukken we uit in benzinetijd. Maar door te wandelen verplichten we ons om stil te staan bij de enige tijd die er is: het nu. Want wandelen laat je het zachte van de traagheid herontdekken, tegenover de dronkenschap van de snelheid.
En wandelen zet aan tot inzichten, invallen en helende gedachten. Vraag dat maar aan Nietzsche. Al tijdens zijn leven wist hij de kracht van wandelen op waarde te schatten. Uren struinde hij alleen rond in de Zwitserse Alpen met zijn potlood en notitieboekje in de hand. Gedachten die hij later herkauwde tot lijvige werken.
Wandelen is breken met de waan van de dagelijkse gang van zaken in de wereld, met de waan in het eigen hoofd. Een terugkeer naar de basis. Een basis voor je eigen schepping. Aan een ritme op mensenmaat. Of zoals Einstein zei: de benen zijn de wielen van de creativiteit!
#HenriA
