() Loeba

De bladeren zuchten van bomen
een tapijt voor jouw poten
de oevers een meanderend paradijs

Het was tijd voor ons
om weer op te staan
en samen de wolken te grijpen

We volgen de stroom
en de vlucht van vogels die
zomaar nergens heen trekken

We spreken niet maar
we zeggen veel tegen mekaar
als twee stille schaduwvlekken

We wandelen de stramheid
uit al onze spieren en
zoeken samen nieuwe paden

Jij kan zijn wat je bent
en ik wie ik ben
zonder veel blaffen of praten.

#HenriA

() Blijven