Gelukkig kunnen we niet in hoofden kijken, het is er te grijs en te eenzaam om alle signalen te begrijpen.
In de wisselspanning tussen de hersendelen schuurt de kiezel die pijn doet tijdens het wandelen heen en weer.
Stenen kiezels keien hoeven niet te hameren in een hoofd, niemand vraagt om al dat gewicht te tillen dat jij op jouw schouders draagt.
Het is aangenaam om weer naar de wereld te kijken en naar de blik in jouw ogen, ook al was ik bijna verloren gelopen.
#HenriA
