Toen je nog niet wist
dat iets de eerste keer was
en onschuld nog geen naam had.
Toen je nog nooit van duister
gehoord had en de zon altijd scheen
en je bozige dromen bewaarde in de koelkast.
O kinderen, wat konden wij de wereld aan
we waren nog nooit bedrogen
dat was wat we geloofden.
Ondertussen weten we beter
wat ons maakt, wie ons kraakt
wie met ons onvoorwaardelijke
liefde deelt.
Achter elke façade woont een
eenzaam mens, laten we
waakzaam zijn voor schone schijn.
We hoeven niets meer na te jagen
of iemand te redden
want de geschiedenis zal zich
altijd blijven herhalen.
#HenriA
-
430 woorden | Leestijd: 2 minuten Ik heb het gehad met de boutade dat sport niets met politiek te maken heeft. En omgekeerd. In een ideale, ...
-
Deze column gaat over nuance. Of beter: het gebrek aan nuance. Het reduceren van complexe situaties tot of zwart of wit. We houden immers ni...
-
In oorlog vervagen de grenzen. Toch blijft ieder mens een stem hebben — een fluistering, een schreeuw, een gebed, hoop. Kind Kleine handen...
