() Reservoir

Ik geef me over
aan jouw afwezigheid,
dat jouw ogen me zoeken
is nog het vreemdste.

Ze leven een leven buiten de tijd.

Ik snoei takken uit haren
en in het park breek ik gedachten
zodat de eenden honger lijden, 
ieder zijn prioriteiten.

De herfstwind schuurt 
langs mijn kaken 
en trekt een lach op het gezicht. 
Het hart klopt geen overuren meer.

Het zit in mij 
en speelt een zachte melodie. 
Ik verpleeg het 
en dat wat verpoederd is,
stuift weg met de wind.

#HenriA


() Blijven