En je keek omhoog, naar de wolken omhoog en je voelde je door en door bedrogen. Door het weer na weer en telkens weer dat huilde over de daken. Je klamme hart, je natte hand alles beefde als nooit tevoren. Je staarde, je tuurde, je huilde maar mee op het tikken in de plassen en keer op keer keerde je weer, terug naar natte jassen.
Nu ik kom en droog en handdoeken gooi ga je nooit meer moeten rillen. De zon, de maan, de dag, de nacht hebben allen hun plek gevonden. Ze liggen en staan en waar jij zult gaan zullen ze jou volgen. En ook zal er nog eens regen vallen maar nooit meer uit donderwolken.
#HenriA
