zoals de lentefrisse was aan de wasdraad van de wasmolen
ook maar is en waait aan vier open armen in de wind.
Kon ik dan ook maar de was plooien tot wasverzachte hoopjes,
vlak gestreken met de binnenkant van mijn hand zonder verder
nog na te denken over wat achter gebleven is in de wasmand.
Maar zie, de wasmolen werd mijn beste vriend, de vuile was hoefde
niet meer naar buiten langs ramen en deuren maar schikte zichzelf
in rijtjes en laagjes tot een wolk van propere, lavendelverse geuren.
#HenriA
