en brandt de laatste schaduw weg.
Wat ik net nog zie is jouw silhouet
dat steeds waziger wordt.
De warmte ligt zij aan zij
en wil niet slapen, niet raken,
niet praten, niet zien,
maakt enkel een nachtelijke zucht.
Het hoofd is zwaar om dragen
in deze late zon die ons sluw wakker houdt
met een onweer en uitgeperste regen.
We woelen en zweten en keren weer om,
zoeken een plek om ons te verbergen
diep in het zomernachtdonker.
#HenriA
