Een hele zomer lang
hebben ze de wolken
bespat en de lucht
volgeschreven.
En plots zijn ze
weg, verdwenen,
zonder een afscheid,
zonder nog om te kijken.
Want vrij is hun
vlucht, in een lange
rechte lijn naar de zon,
zo ijselijk is mijn winter.
#HenriA
-
845 woorden | Leestijd: 3 minuten Is iets echt of niet echt? Is wat ik denk, voel, wat ik aan mezelf vertel, wat ik aan anderen vertel… de w... -
Deze column gaat over nuance. Of beter: het gebrek aan nuance. Het reduceren van complexe situaties tot of zwart of wit. We houden immers ni...
-
Wanneer de dominostenen worden boven gehaald en opgepoetst om het eindspel in te zetten, val ik alleen nog samen met mezelf. Doe ik mijn kle...