een eenzame sneeuwvlok neerglijdt,
traag, sloom, futloos, nog even
aarzelend en dan zonder verdere zucht
oplost in een donkere stroom
en meegevoerd naar de nacht,
zo verdween jij. Stil, onverwacht.
#HenriA
-
845 woorden | Leestijd: 3 minuten Is iets echt of niet echt? Is wat ik denk, voel, wat ik aan mezelf vertel, wat ik aan anderen vertel… de w... -
Deze column gaat over nuance. Of beter: het gebrek aan nuance. Het reduceren van complexe situaties tot of zwart of wit. We houden immers ni...
-
Wanneer de dominostenen worden boven gehaald en opgepoetst om het eindspel in te zetten, val ik alleen nog samen met mezelf. Doe ik mijn kle...