Het land stort zich in winter. Ik loop op blote voeten over de rijm naar mijn aterlier waar de ijssterren zich op het raam nestelden. Het is er nog zondagkoud en ik maak wolkjes van bevroren dauw, afgewisseld met sigarettenrook. De koffie doet er nog een schepje bovenop.
Ik ben het eens met dit seizoen. Ik kap mij een weg door gedachten en herinneringen en glijdt woorden op papier tot een boek. Mijn klavier is een piano van zinnen en hoofdstukken, dan eens met trage, dan weer met een snelle aanslag.
En dan ben ik even afgeleid en denk ik: kijk dan toch man, kijk! Vanuit het raam zie ik een vervlogen vogel in een vale lucht die niet blauwer wordt vandaag, de witte daken roepen om een sjaal. De kabels die de hemel doormidden snijden hangen er wat stijfjes bij, de schoorstenen spuwen rook, de ijskristallen in mijn hoofd komen tot dooi.
Mijn bloed begint te stromen en kolkt in watervallen over. Ik dans in mijn hoofd op de tonen van een meanderend verhaal en denk: dit wordt een goede zondag.
#HenriA
