Vandaag werd ik weer even
verliefd op jouw evenbeeld,
alsof er iemand een spiegel-
beeld voor me hield.
Dezelfde smalle rand rond
de jukbeenderen en dezelfde
haarlijn tot op twee smalle
schouders van karaat.
Dezelfde hoge laarzen en dezelfde
speelse blik in het gelaat die de wereld
stil doet staan in dezelfde milliseconde
dat het hart een tik over slaat.
-
845 woorden | Leestijd: 3 minuten Is iets echt of niet echt? Is wat ik denk, voel, wat ik aan mezelf vertel, wat ik aan anderen vertel… de w... -
Deze column gaat over nuance. Of beter: het gebrek aan nuance. Het reduceren van complexe situaties tot of zwart of wit. We houden immers ni...
-
Wanneer de dominostenen worden boven gehaald en opgepoetst om het eindspel in te zetten, val ik alleen nog samen met mezelf. Doe ik mijn kle...