Ik heb de kunst geleerd van afscheid nemen
Ik kan niet langer klaagzangen aanhoren
Ook het verhaal van de ossen en de ezels
Zijn me vanavond ontgaan
Met jou duurden uren tergende eeuwen
En mijn inborst die al die tijd nog leefde
Werd keer op keer getroffen
Door woorden die doodvielen
Op koude steen
Morsdood moest ik mijn geheugen slagen
Om in het leven te blijven staan
Om met de lippen boven het water te blijven
En door te kunnen gaan
Maar ik ben uitgestreden
Geen woorden meer van steen
Geen laatste opstoot van ademen
Enkel nog een herinnering
En een ongekende toekomst
Die niemand nog zal bepalen
#HenriA
-
Aantal woorden - 680 | Leestijd - 3 minuten Als ik vandaag – 8 maart – mijn tijdlijn op instagram doorworstel met de radio op de achtergrond... -
In jou is toevlucht, vrouw, in jou is het vredig, in mijn dag ben jij een uitgelaten feest. Ik verdween bijna tussen de plooien, voorgoed er...
-
Jij bent de enige Kat Waar ik niet Allergisch aan ben. Jij maakt sprongen Door de kamer Rond mijn lijf. Jij krabt de krollen Van kop tot tee...
