() Nomaden van het hart

In de eindeloze woestijn van het bestaan
Staan onze zielen als tenten, opgetrokken in de wind
Trekken we door landschappen van vreugde en pijn
Met harten als kompassen, altijd op zoek

Geen rustplaats is definitief, geen oase blijft lang
Onze thuis zal altijd bewegen
Want nomaden van het hart kennen geen dwang
Om een vaststaand leven te ontwerpen

En toch vinden we mekaar
In de rust en in de jacht
Dragen we geen lasten van bezit of smart
Want de rijkdom ligt diep verscholen in elkaar

#HenriA

() Aangebrand / Kantelpunt