Over de plooien van mijn woorden heen
Tot mijn vingers langzaamaan dansen
Naar een allesomvattend tafereel.
In jouw bijzijn ben ik eenvoudig
In jouw afwezigheid onwezenlijk klein
Als een begeren dat zich diep ingraaft
In een nieuwe Valentijn.
Omdat je zo mooi bent zit je verscholen
Tussen de verlangens van mijn dromen
Bewaar ik mijn splijtende hunker
In de verborgen kamer van mijn hart.
Maar ik plaats je in een zonovergoten landschap
Dat niet enkel meer in mijn hoofd bestaat
Omdat het sindsdien niet meer regent
En jij de bliksem in me slaat.
#HenriA
