Vandaag vond ik weer alle mensen afwezig, verpuisd en verguisd maar niet jij. Dat heeft niet zozeer met het mensendom te maken maar met de spelonken in m’n lijf. Ik durf al eens vergeten verloren verdwalen in stellende gebreke. Verdwazen afvragen zwijgen in talen schreeuwen de stilte laten spreken. Wat ik geweest ben in jaren en dagen me vragen dat heeft geen zinnige zin. Wat ik nu ben start dagelijks écht dagelijks opnieuw écht opnieuw en alweer herbegin. Ik wil je graag mijn hart verpanden je in eeuwigheid bemannen je tweevrouwige syamese lijf. Onderdrukkend verhouden de bevoogding van houden, ik emancipeer me tot jouw slavernij. Niet weten verstoren verwachten aanhoren verhopen onzeker verdriet. Beleven aanschouwen genieten vertrouwen verboden begrijpend verlies. Aangrijpend berouwen herwinnen behouwen beginnen herwonnen beziel. Rusten beleven gesusten herleven gedijen in eeuwig plezier. Ik heb je vandaag nog meer leren beminnen op een zetel van zoetgevooisd vacht. Waar ik me nestelde tussen jouw twee bolle zinnen en een vers van godvergeten pracht. Geheimen blijven geheimen voor allen voor één ja zelfs voor God en voor mij. Allemachtig is jouw van mij houden mijn liefste, laat mij je geliefde zijn.
#HenriA
