()
We hebben de wind in de rug
We zien het aan de rook die niet in kringen
Maar in een diagonale lijn
Het vuur in de tuin verlaat
Vlammen komen het best tot hun
Recht als het donker is
Zoals de tuin dat doet in de lente
En de schemerlichten aan de muur
Ik heb niets opgeofferd
Ik heb niemand opgeofferd
Ik heb enkel het vuur aangestoken
Als een stille getuige met mezelf
We hebben de wind in de rug
De zachte avondzucht
Die de vuurkring opnieuw
Z’n adem geeft
#HenriA
We zien het aan de rook die niet in kringen
Maar in een diagonale lijn
Het vuur in de tuin verlaat
Vlammen komen het best tot hun
Recht als het donker is
Zoals de tuin dat doet in de lente
En de schemerlichten aan de muur
Ik heb niets opgeofferd
Ik heb niemand opgeofferd
Ik heb enkel het vuur aangestoken
Als een stille getuige met mezelf
We hebben de wind in de rug
De zachte avondzucht
Die de vuurkring opnieuw
Z’n adem geeft
#HenriA
Abonneren op:
Posts (Atom)
-
845 woorden | Leestijd: 3 minuten Is iets echt of niet echt? Is wat ik denk, voel, wat ik aan mezelf vertel, wat ik aan anderen vertel… de w... -
Deze column gaat over nuance. Of beter: het gebrek aan nuance. Het reduceren van complexe situaties tot of zwart of wit. We houden immers ni...
-
Wanneer de dominostenen worden boven gehaald en opgepoetst om het eindspel in te zetten, val ik alleen nog samen met mezelf. Doe ik mijn kle...