() Kanker
Soms vind ik mijn woorden niet
en denk ik: “ik ben ziek,
de kanker heeft me eindelijk te pakken”.
Maar dat is het natuurlijk niet.
Maar ik verbeeld het me graag,
hoe ik uiteindelijk zal gaan
want dat geeft me dan een reden om te huilen
want andere redenen zijn er niet.
Ik zou graag een laatste brief schrijven
aan al mijn geliefden, om hen uit te leggen
waarom ik hen heb liefgehad.
Of waarom net niet.
Om te beschrijven wie ik allemaal
heb gekust en waar ik overal heb gedoold,
welke straten en bruggen ik heb opgeblazen,
maar ik doe het niet.
Een huis waarin men ziek is
noemt men een ziekenhuis.
En door de kanker die er in huist
vind ik voor jou mijn juiste woorden niet.
#Henri A.
-
430 woorden | Leestijd: 2 minuten Ik heb het gehad met de boutade dat sport niets met politiek te maken heeft. En omgekeerd. In een ideale, ...
-
Deze column gaat over nuance. Of beter: het gebrek aan nuance. Het reduceren van complexe situaties tot of zwart of wit. We houden immers ni...
-
In oorlog vervagen de grenzen. Toch blijft ieder mens een stem hebben — een fluistering, een schreeuw, een gebed, hoop. Kind Kleine handen...