() Van op mijn bankje gezeten zag ik een gezin wandelen door de sneeuw

Een gezin wandelt sporen in de sneeuw
stapt stilzwijgend door elkaars leven
wolkjes woorden vullen de lege monden
er hangt een onwetendheid die liefde
heet om hen heen.


De kaken blozen van de koude
de lippen kleuren lichtjes paars
vier harten die samen kloppen als de
vier galopperende poten van één paard.


Ik voel de rivieren op mijn kaken
proef de bitterheid in mijn mond
vlokken dwarrelen in mijn ogen
watervallen slaan als lawines
te pletter op de witte grond.


#Henri A.