Het is al stevig dag in de lucht
Wanneer ik wakker word
De kamer van hout
Goed gevuld met strepen
Zon
Met dieren op de muren
Die zich niet laten vangen
En ook niet tegen me spreken.
Ik kruip diep met mijn hoofd
In de aarde
En herhaal alle woorden
Die gisteren werden uitgesproken
En ook degenen die binnensmonds bleven.
Ik verleg grenzen van heuvels en duinen
Word overspoeld door de zee
Die me meeneemt naar getijden
Heen en weer
Weer en heen
Zodat alleen het zout achter blijft.
En zo ontstond ik opnieuw
Naast jou
En wat gestorven was
Begon opnieuw te sterven
Tot nieuw leven.
#Henri A.
430 woorden | Leestijd: 2 minuten Ik heb het gehad met de boutade dat sport niets met politiek te maken heeft. En omgekeerd. In een ideale, ...
In oorlog vervagen de grenzen. Toch blijft ieder mens een stem hebben — een fluistering, een schreeuw, een gebed, hoop. Kind Kleine handen...