In de spelonken
van jouw mond
wellen woorden
naar de sterren
van de grote en
de kleine beer
op het zwarte
nachtplafond.
En wat later
rust je tong
tussen je lippen
- oevers van een
woordeloze rivier -
van het kussen
van mijn mond.
Je pupillen dobberen na
in het goudbruin
van je ogen
als een fikkering van
sterren van zon op water.
Geen beer - groot of klein -
kan hier onbewogen
bij blijven.
#Henri A.
-
845 woorden | Leestijd: 3 minuten Is iets echt of niet echt? Is wat ik denk, voel, wat ik aan mezelf vertel, wat ik aan anderen vertel… de w... -
Deze column gaat over nuance. Of beter: het gebrek aan nuance. Het reduceren van complexe situaties tot of zwart of wit. We houden immers ni...
-
Wanneer de dominostenen worden boven gehaald en opgepoetst om het eindspel in te zetten, val ik alleen nog samen met mezelf. Doe ik mijn kle...