Ik kon het landschap moeilijk tot mij nemen
deze mooie, glooiende beemden
omdat ik wist wat er achter het landschap leeft
achter de bomenrij en achter de Demer
of nog net even verder
tot aan de volgende bomenrij.
Want daar was niets nieuws
dat me verwondering kon geven
daar ken ik de straten met hun huizen
de winkels en bijna alle cafés
(ik ben er al in vele geweest)
en ook de mensen die er leven
kleuren dit landschap tot mijn deel.
Achter die bomen en die beek
daar ligt mijn verleden
vijfenveertigtal jaren gebeurtenissen als
plaveien leven
hebben zich in mijn hoofd genesteld.
En daarom kan ik dit landschap niet verlaten
en niet tot me nemen
zoals een kind dat uitkijkt naar Sinterklaas
en jaar na jaar opnieuw
de angst om het kinderhart slaat
tot de waarheid wordt verteld.
Ik kan het landschap weer tot mij nemen
deze mooie, glooiende beemden
omdat ik weet wat er zich achter het landschap balt
zodat het landschap met mezelf en jou samenvalt.
#Henri A.
845 woorden | Leestijd: 3 minuten Is iets echt of niet echt? Is wat ik denk, voel, wat ik aan mezelf vertel, wat ik aan anderen vertel… de w...