Na zichzelf te hebben omlijnd
Met een wit krijt
Herrijst hij zich
Stap voor stap
Schoorvoetend
Van kop tot teen.
Uit het onverwachte niets
Zonder mond
Zonder tong
Zonder lippen
Zonder woorden
Was hij door haar gebroken.
Maar dan steekt hij
Traag zijn nek uit
Zoekt schuchter haar ogen
en zwaait met alle armen
Die hij heeft
Het stof van het verleden.
En dan breekt
Zijn borstkas in twee
Slikt haar in
Met alle woorden
die hij nog heeft
Opent de ogen
En weet pas dan
dat het geen droom meer is.
#Henri A.
430 woorden | Leestijd: 2 minuten Ik heb het gehad met de boutade dat sport niets met politiek te maken heeft. En omgekeerd. In een ideale, ...
In oorlog vervagen de grenzen. Toch blijft ieder mens een stem hebben — een fluistering, een schreeuw, een gebed, hoop. Kind Kleine handen...