() Cadeautjesverslaafd
Als we mekaar uitpakken
na het praten,
wordt het stil.
Sterven onze woorden,
in elkaar.
En keer op keer is het als
een nieuw geschenk,
waar we als kleine kinderen
gulzig naar grijpen,
van o’s en a’s vergezeld.
We schenken parfum
van de zachtste geuren,
we smaken elkaar als de
zoetste chocola,
we schitteren als de
helderste juwelen,
het post-grunge-tijdperk
onze taal.
En we blijven geven
omdat we
graag overladen.
We hebben een geschiedenis,
maar geen verleden.
Het is geen keuze,
we zijn
cadeautjesverslaafd.
#Henri A.
-
845 woorden | Leestijd: 3 minuten Is iets echt of niet echt? Is wat ik denk, voel, wat ik aan mezelf vertel, wat ik aan anderen vertel… de w...
-
Deze column gaat over nuance. Of beter: het gebrek aan nuance. Het reduceren van complexe situaties tot of zwart of wit. We houden immers ni...
-
Wanneer de dominostenen worden boven gehaald en opgepoetst om het eindspel in te zetten, val ik alleen nog samen met mezelf. Doe ik mijn kle...