Het is al Allerheiligen
en ik moet nog gaan slapen,
samen met alle doden ten ruste,
in een eindeloze uitvaart.
In de luwte van
de eerste novemberschaduw
haakt de mist aan me
als een lijkbleek laken,
in de hoeken van wolkjes adem
trek ik mijn eerste koude aan.
Straks na het slapen en het ontwaken,
breng ik je chrysanten, getooid
in aardewerk en zilver crêpepapier
en in de verpakte stilte tussen
het knipperen van mijn ogen,
leg ik mijn monochrome woorden
tegen het verdriet van het verlies.
#Henri A.
Stephan Vanfleteren - TERRE/MER
Roland Rens - NU
