Aantal woorden: 478 – Leestijd: 1 minuut 45 seconden
Het is niet belangrijk wélke ideeën het meest gevolgd worden - bijvoorbeeld die van de hardste roepers - maar wélke ideeën het best de toets van de kritische rede kunnen doorstaan. Nou, als dat geen opener is voor een column. Ik ga me ver weg houden van hoog-van-de-toren-blazen-met-luide-woorden, maar graag wil ik een lans breken voor de argumentatie en voor de redelijkheid.
Neem nu het krantenartikel waar mijn oog op viel. Over de alom gevierde Britse schrijver Roald Dahl. Geestelijk vader van klassiekers als Matilda en De GVR (De Grote Vriendelijke Reus, nvdr). Tot voor kort was zijn werk verkrijgbaar bij Aldi in Australië. Ja, u leest het goed, ook in Australië is Aldi de betere boekenwinkel. Maar niet meer voor Roald. Want Roald had een vies woordje gebruikt. Het gaat namelijk om de bundel “Gruwelijke Rijmen”, waarin de legendarische auteur een leuke draai geeft aan bestaande sprookjes. De gewraakte strofe staat in een gedicht over Assepoester. In het Nederlands vraagt de prins zich af wie Assepoester is en noemt haar een “onnozele totebel”. Maar in het Engels bekt dat niet zo lekker en durft de prins de woorden “dirty slut” in de mond te nemen. En prompt verdween de titel in kwestie uit het rijk gevulde Aldi-assortiment. Een woordvoerster van de winkel liet droogjes weten dat er "een aantal reacties van klanten waren geweest over het taalgebruik". Meer concreet: enkele kwelende, militante feministen hadden via Facebook zich bij de supermarkt beklaagd. En nog meer concreet: 22 hardnekkig klagende dolle mina’s. 22!
Aanschouw hier de macht van de luid roepende minderheid. Misleidend is dan ook de toelichting van diezelfde woordvoerderster van de supermarkt: “Aldi Australië wil al onze klanten graag duidelijk maken dat we de zorgen van de gemeenschap serieus nemen.” Serieus? Het is precies omgekeerd: de gemeenschap is hier de grote verliezer. Voor de gemeenschap is Dahl niet meer verkrijgbaar!
Vanwaar dan toch die knieval voor de gekrenkten? Of het massaal slaafs volgen van die enkele harde roepers die al eens de voornaam Jean-Marie (Dedecker, nvdr) durven dragen? Het is toch altijd wat met die behoudsgezinde reactionairen. Ze beroepen zich op de valse rede en tieren er lustig op los. Met boutades, halve waarheden, angstige doembeelden en holle, verwarring zaaiende argumentaties die niet van enige kortzichtigheid zijn gespeend, de massa bespelen. En liefst nog schofferend luidkeels ook. Een klimaatprobleem? Laat me niet lachen, mijnheer. Liever het probleem ontkennen, mijnheer. Want áls je het probleem erkent, erken je meteen dat je als mens een onderdeel bent van het probleem. En dat idee kunnen sommige ego’s niet hanteren.
Met Assepoester loopt het trouwens - ook in de versie van Roald Dahl - goed af, by the way. Ze smeekt haar meter om haar te laten trouwen met een simpele pottenbakker en ze leeft nog lang en gelukkig. Ik hoop van harte hetzelfde voor Jean-Marie. En de Aldi.
#HenriA
