Het kleine aaien
of de kopstootjes met onze smalle lippen
op elkaar.
Van je lange haren maak ik een snor
terwijl je hoofd in
mijn nek ademt,
je me toefluistert dat
je geen woorden meer vindt
om je houden
nog een naam te geven.
En steeds is er weer die laatste keer
dat korte afscheid van elkaar
samen met de ondergaande zon
en het knipperen van je ogen,
het schoonvegen van je netvliezen
zodat ons beeld in de nacht kan opgaan
tot ik je de volgende keer
weer in mijn armen sluit
voor een opnieuw klein aaien.
#HenriA
-
845 woorden | Leestijd: 3 minuten Is iets echt of niet echt? Is wat ik denk, voel, wat ik aan mezelf vertel, wat ik aan anderen vertel… de w... -
Deze column gaat over nuance. Of beter: het gebrek aan nuance. Het reduceren van complexe situaties tot of zwart of wit. We houden immers ni...
-
Wanneer de dominostenen worden boven gehaald en opgepoetst om het eindspel in te zetten, val ik alleen nog samen met mezelf. Doe ik mijn kle...