van de nacht open,
de ochtend strooit me
dauw in de ogen,
de maan kan gaan slapen
nu het licht traag gaat stromen
ze heeft haar werk gedaan
laat die dag nu maar komen.
Bij het opstaan trek ik opnieuw
de gedachten aan je aan
en opnieuw vraag ik mijn hart
waar je bent gebleven
want na de voorbije nacht
ben je weer verdwenen
en niemand die jou kan vinden
in al mijn lege kamers.
Ik leun met mijn voorhoofd
tegen de opkomende zon,
stamel bedompte woorden
die zich vastklampen aan het raam
ik trek mijn hoofd terug uit de wolken
om opnieuw te ontwaken
van onze nachtsporen.
#HenriA
