die dwalen over het landschap van de stad
in de schittering van het glas en de daken
de zonsondergang een gordijn tegen de nacht.
Tussen dag en nacht, ik avonddroom,
de liefde die wij in stilte bedrijven
het scherm dat onze zachte tikken vertaalt
terwijl voorbije geliefden al lang slapen
in de armen van degenen die ze missen.
Een gelukkig uur zijn we samen
en nog een uur en nog een uur
om dan elkaar even te verlaten
in een oneindige gedachte.
Vlammen strelen de hoeken van mijn ogen
het laatste restje wind verjaagt de dag
en alle lasten die wij vroeger hadden te dragen
zijn opgebrand tot een zomerse lach.
#HenriA
