waar verledens rusten in sloten om altijd verder te drijven.
Uit jouw water trek ik me in rimpels, die jouw gelaat
typeren, om te zijn wie je bent.
In de stroming van jouw water drinken we de baren, is de stilte
te dragen en de wereld ver weg. Mag ik met je oksel spelen, leg ik
mijn hoofd te schuilen want jij weet wel beter. Kan ik me haven.
Sla ik mijn hand over je koude schouder.
Beadem ik in je oksel, want in je oksel zie ik het licht.
In de oksel van mijn dromen wordt een nieuwe mens geboren
die een loopje neemt met de ijle lucht.
Want waar er niets te redden valt, valt enkel een steen.
Van de molen, naar de nek, naar de bodem.
#HenriA
