De stad staat plots
als een vreemde voor
het raam en kijkt mij aan.
Ik vang haar ogen, staar in
het hart van pleinen, kerken,
woonblokken, bruggen,
kantoren.
Lampen gaan aan, eerst
zacht, dan hard, om de
nacht te verjagen.
Achter elke gevel licht
even een leven op
tot het gaat slapen.
En ik sta achter het glas,
bevroren, zoals toen ik
een kind was en me diep
verstopte in een kast.
#HenriA
