zand zigzaggend langs plassen
Jouw hand leidt mijn hand
mijn hand leidt jouw hand
We balanceren onze gedachten
doorheen uitgestrekte dagen
We passeren een bank waarop
twee oudjes proberen te overleven
De lucht is grijs een beetje koud
het grauw kleeft aan hun handen
Als ze mekaar toespreken komen
er wolkjes uit hun monden
Ze verlangen naar hun nageslacht
en verloren gelopen nakomelingen
Wie niet, we zijn allemaal
uit hetzelfde slijk geboren
We zitten samen opgehokt
in één lange zondag.
#HenriA
