Ik speelde nooit met autootjes. Ik wilde ook nooit autootjes. En ook geen kermissen. Of pretparken. Dat boeide me niet. Ik speelde liever met de schaduw van voorbij rijdende auto's op de muur. Of met een zonnestraal die door het venster binnen brak. Dat zonnestraallicht, dat alle stofdeeltjes ving die onderweg waren naar de vloer. En ik fantaseerde dat al die stofjes mensen waren, die me kwamen bezoeken. Die gastvrij ronddwarrelden in mijn slaapkamer, reizend op een straal licht. Mijn ganse jeugd zat vol onzichtbare dingen. Schaduwen en fantasieën. En ook dode mensen. Dat kon ik allemaal wel zien.
(uitreksel)
#HenriA
