Zo zal het zijn als ik mijn vader mis.
Noorderlucht die akkers ploegt,
wild dat zich begraaft in een donker
hol en zichzelf stroopt tot winterslaap.
Een burcht van takken, grond en mos
en een bussel kreupelhout in het hoofd,
zodat bevers en andere knaagdieren
een dam kunnen opwerpen.
De wetten van de natuur zijn wreed
en genadeloos en vanzelfsprekend.
Maar ik weet: een beetje rood
doet wonderen.
#HenriA
-
845 woorden | Leestijd: 3 minuten Is iets echt of niet echt? Is wat ik denk, voel, wat ik aan mezelf vertel, wat ik aan anderen vertel… de w... -
Deze column gaat over nuance. Of beter: het gebrek aan nuance. Het reduceren van complexe situaties tot of zwart of wit. We houden immers ni...
-
Wanneer de dominostenen worden boven gehaald en opgepoetst om het eindspel in te zetten, val ik alleen nog samen met mezelf. Doe ik mijn kle...