Zo zal het zijn als ik mijn vader mis.
Noorderlucht die akkers ploegt,
wild dat zich begraaft in een donker
hol en zichzelf stroopt tot winterslaap.
Een burcht van takken, grond en mos
en een bussel kreupelhout in het hoofd,
zodat bevers en andere knaagdieren
een dam kunnen opwerpen.
De wetten van de natuur zijn wreed
en genadeloos en vanzelfsprekend.
Maar ik weet: een beetje rood
doet wonderen.
#HenriA
-
430 woorden | Leestijd: 2 minuten Ik heb het gehad met de boutade dat sport niets met politiek te maken heeft. En omgekeerd. In een ideale, ... -
Deze column gaat over nuance. Of beter: het gebrek aan nuance. Het reduceren van complexe situaties tot of zwart of wit. We houden immers ni...
-
In oorlog vervagen de grenzen. Toch blijft ieder mens een stem hebben — een fluistering, een schreeuw, een gebed, hoop. Kind Kleine handen...