(Aan mezelf en aan jou)
Eenzaamheid is alles voor jou en alles is eenzaamheid. Gelukzalig eiland waar je zo vaak je toevlucht hebt gezocht en waar je een beter samenspel bereikte met het leven en zijn bestemming, door er je onrust mee naar toe te nemen, die zich beetje bij beetje in beelden en ideeën moet omzetten, zoals iemand bloemen meeneemt van de markt die langzaam zullen opengaan. Van eenzaamheid zal je het water vergeten, daar doe je de bloemen geen onrecht mee aan.
Er zijn mensen die in hun leven slechts vluchtig in aanraking komen met eenzaamheid, voor hen bestaat ze alleen op de pechstrook of bij toeval; maar er zijn ook mensen die afstand nodig hebben ten opzichte van de eenzaamheid om haar vaker en beter te kunnen zien, voor hen bestaat ze in de beschouwing. Het heden is veel te wisselvallig, heel erg vol van zwangere tegenstrijdigheden, om zijn verrassingen en herhalingen te kunnen begrijpen is er alleen maar het afstand nemen. Het schept een eenzame wereld die zich beter laat vertalen, als je de eenzaamheid verstaat.
Tussen anderen en jou, tussen de liefde en jou, tussen het leven en jou staat de eenzaamheid. Maar die eenzaamheid, die jou overal van scheidt, bedroeft je niet. Integendeel. Je proeft ze, maar waarom zou ze eigenlijk moeten? Aan niets ben je zoveel verschuldigd als aan de eenzaamheid, niet aan de aarde, de naasten, de liefde, het geleefde leven. Wat je ook mag zijn, in eender welke hoeveelheden, dat dank je aan haar. Omdat je haar begrijpt en ze jou omarmt, zelfs op de koudste dagen. Ik ben nooit teveel.
Wanneer je, toen je nog een kind was, ’s nachts naar de hemel keek, waarvan de sterren vriendelijk knipoogden, leken die de duisternis te vullen met een geheimzinnige genegenheid, joeg de immense ruimte, het zwartste onzichtbare zwart je geen enkele angst aan, integendeel, ze bracht je in een vertrouwde toestand van verrukking. Daarboven, tussen al die sterrenbeelden, zag je de jouwe oplichten, helder als water, schitterend als het koofstof dat de diamant is: het sterrenbeeld van de eenzaamheid, voor velen onzichtbaar, veelal vergeten, voor sommigen, waar jij je gelukkig toe mag rekenen, een oplichtende mijlpaal en heilzaam.
De eenzaamheid, beste Henri, ze is je niet vergeten door al de jaren heen. Gelukkig maar.
#HenriA
