() Heb ik weer
(Nachtelijk visioen)
Als ik dan zogenaamd de duivel ben
Als Icarus
Die nooit gemoedsrust vindt
En wild blijft rondwieken
En ook na de hoogmoed valt
Als ik dat dan ben
En niet meer meer was
Zodat er geen zijn meer is
Dan heb ik er groots genoegen mee
Dat ik dan de lucifer ben
En dat wij zijn opgebrand.
#HenriA
Onmens, ontmenst, niks waard
Drager van alle kwaad
En jij dan zogenaamd de engel
Vol van liefde, altijd het juiste,
Zuster van moeder Theresa
Waarom, in Gods naam,
Ben je dan niet vervuld
En blijf je godslasteren
Drager van alle kwaad
En jij dan zogenaamd de engel
Vol van liefde, altijd het juiste,
Zuster van moeder Theresa
Waarom, in Gods naam,
Ben je dan niet vervuld
En blijf je godslasteren
Als Icarus
Die nooit gemoedsrust vindt
En wild blijft rondwieken
En ook na de hoogmoed valt
Als ik dat dan ben
En niet meer meer was
Zodat er geen zijn meer is
Dan heb ik er groots genoegen mee
Dat ik dan de lucifer ben
En dat wij zijn opgebrand.
#HenriA
() Soms blaft er een hond
Als de regen valt
En de sloten worden groot
En de wereld nat
En je hart is groot
Is te groot voor jezelf
En je bent een paradijs
Op de hoek van de straat
Aan het tankstation
Daar geef je afspraak
En je wandelt in het park
En de zon komt los
Van de oranje lucht
En legt een schemer
Tussen het thuisland
En de horizon
En je denkt vlucht
En de sloten worden groot
En de wereld nat
En je hart is groot
Is te groot voor jezelf
En je bent een paradijs
Op de hoek van de straat
Aan het tankstation
Daar geef je afspraak
En je wandelt in het park
En de zon komt los
Van de oranje lucht
En legt een schemer
Tussen het thuisland
En de horizon
En je denkt vlucht
Vlucht in duikvlucht
Met jou en naar jou
En je denkt zo zou
De liefde moeten zijn
Met een glas wijn
En een goed gesprek
Met enkel zinnige woorden
En uitgesproken stiltes
En je blijft wakker
Tot morgen en tot overmorgen
Want slapen zit er
Voorlopig niet meer in
Met jou en naar jou
En je denkt zo zou
De liefde moeten zijn
Met een glas wijn
En een goed gesprek
Met enkel zinnige woorden
En uitgesproken stiltes
En je blijft wakker
Tot morgen en tot overmorgen
Want slapen zit er
Voorlopig niet meer in
Want soms breekt er een hart
En soms blaft er een hond
Soms passeert er een trein
Meer is het niet
#HenriA
#HenriA
() Coltrane
(Voor W.)
Ik zit hier te pen
met een traan in een woud
als een boom
die vreest voor papier.
De lucht om te voeden
is weg.
Als een long die al
20000 sigaretten verwerkt heeft.
De regen doet er nog een schepje
bovenop
zodat het al een
hele plas wordt.
#HenriA
met een traan in een woud
als een boom
die vreest voor papier.
De lucht om te voeden
is weg.
Als een long die al
20000 sigaretten verwerkt heeft.
De regen doet er nog een schepje
bovenop
zodat het al een
hele plas wordt.
#HenriA
() Aangebrand / Kantelpunt
Zet een vrouw voor
een zwart doek
en laat ze bij voorkeur
koeterfrans spreken,
laat ze zwarte vlokken
eten
en geef haar zinnen
uit een loden boek.
Geef ze een ladder naar
de hemel
totdat ze Jacob ontmoet,
geef ze een geweer en de
de nummers van alle
joden die
hun leven verloren.
En dan pas weet je:
ze is zeer dicht bij
de sterren geweest.
Deel 2: Kantelpunt
En nu begrijp ik
jouw hoofd, mijn liefste,
nu ik je zie welven
aan de rand van de nacht,
in al je vrouwelijke vormen
die in het doek opgaan.
Zie jij ook de brand tussen
het wit en het zwart
aan de muur van de kamer?
Daar, ja daar moeten wij zijn,
samen tussen het oranje van de bomen
aan de rand van het water.
#HenriA
Gerhard Richter
() Luister naar de stilte van je bloedbanen
Luister naar de stilte,
de stilte van je bloedbanen
in een echokamer en kan je
dan ook zeggen:
"ik hoor niets".
Met vertakte mond slik je
klanken in die zich vasthaken
in de welving van je ranke hals,
op lange benen scheer je
door je eigen zenumwstelsel om
te ontbranden in het heelal.
Luister naar mijn stem
ze haalt je laatste stuiptrekken
leeg tot je ontrolt en je de
vergezichten, die eens zo
hoopvol naar je keken,
ook vergeet.
En als dat alles dan weer voorbij is
en de vogels weer door je aderen
razen, zal je zelfs vergeten zijn
waar je ooit bent geweest.
#HenriA
de stilte van je bloedbanen
in een echokamer en kan je
dan ook zeggen:
"ik hoor niets".
Met vertakte mond slik je
klanken in die zich vasthaken
in de welving van je ranke hals,
op lange benen scheer je
door je eigen zenumwstelsel om
te ontbranden in het heelal.
Luister naar mijn stem
ze haalt je laatste stuiptrekken
leeg tot je ontrolt en je de
vergezichten, die eens zo
hoopvol naar je keken,
ook vergeet.
En als dat alles dan weer voorbij is
en de vogels weer door je aderen
razen, zal je zelfs vergeten zijn
waar je ooit bent geweest.
#HenriA
() Iedereen zou zijn eigen God moeten zijn
Wind slaat me in het gezicht
waait in sprongen over me heen
op lange, ranke, statige, lenige benen.
Je rent door me heen
raakt de papillen van mijn huid,
mijn tong smaakt naar de tast van jouw leder.
Je morst me in ogenblikken
terwijl de minuten verder tikken
breekt tijd in korte, afgemeten delen.
En dan blijft het wit,
dat als een engel aan me kleeft
en het hiernamaals doorgaat met het leven.
(slotbedenking)
Iedereen zou zijn eigen
God moeten zijn, met vleugels,
wanneer we bekomen van het zweven.
#HenriA
David McComb - Setting You Free
waait in sprongen over me heen
op lange, ranke, statige, lenige benen.
Je rent door me heen
raakt de papillen van mijn huid,
mijn tong smaakt naar de tast van jouw leder.
Je morst me in ogenblikken
terwijl de minuten verder tikken
breekt tijd in korte, afgemeten delen.
En dan blijft het wit,
dat als een engel aan me kleeft
en het hiernamaals doorgaat met het leven.
(slotbedenking)
Iedereen zou zijn eigen
God moeten zijn, met vleugels,
wanneer we bekomen van het zweven.
#HenriA
() Lecture on nothing
Ik heb niets te zeggen
En ik zeg het
Meer en meer
Komen we nergens
Ben je slaperig
Ga dan slapen
En ik zeg het
Meer en meer
Komen we nergens
Ben je slaperig
Ga dan slapen
Liefst traag
En lang
Of voor altijd
Wanneer de woorden
Verder krabbelen
Meer en meer
Heb ik niets meer te zeggen
Om je niet hoort
En lang
Of voor altijd
Wanneer de woorden
Verder krabbelen
Meer en meer
Heb ik niets meer te zeggen
Om je niet hoort
Maar ik ben hier
En ik zeg het
Traag
Tot je geïrriteerd geraakt
Meer en meer
Geraak je nergens
Want je zou er graag
Klaar mee zijn
Of dat geloof je toch zelf
#HenriA
En ik zeg het
Traag
Tot je geïrriteerd geraakt
Meer en meer
Geraak je nergens
Want je zou er graag
Klaar mee zijn
Of dat geloof je toch zelf
#HenriA
Abonneren op:
Posts (Atom)
-
845 woorden | Leestijd: 3 minuten Is iets echt of niet echt? Is wat ik denk, voel, wat ik aan mezelf vertel, wat ik aan anderen vertel… de w... -
Deze column gaat over nuance. Of beter: het gebrek aan nuance. Het reduceren van complexe situaties tot of zwart of wit. We houden immers ni...
-
Wanneer de dominostenen worden boven gehaald en opgepoetst om het eindspel in te zetten, val ik alleen nog samen met mezelf. Doe ik mijn kle...