() Meer is minder

Wanneer ik ’s nachts naast je wakker word omdat je er niet meer bent, zal ik niet toegeven aan mijn tranen omdat die dan al lang zijn verdwenen.

Zal ik niet meer naar je ogen zoeken of naar de geur van je adem, omdat ik bang ben dat ik die voor altijd zal vergeten.

Ik zal je niet meer storen in je slaap zoals vroeger, toen ik je wakker maakte, want hoe meer er nog van je naast me ligt, hoe minder ik je mis.

#HenriA

() Zomernachten

Die eindeloze zomernachten, zo licht en open, waarin we tussen verschillende zomerbars en cafés rondslenterden, alleen, samen of met anderen, waarin de roes niets bedreigends had, niets destructiefs, maar een golf was die ons steeds hoger voerde, begonnen langzamerhand en onmerkbaar donkerder te worden, het was alsof de hemel aan de aarde werd bevestigd, het lichte en het vluchtige kreeg steeds minder speelruimte, het werd door iets gevuld en vastgehouden tot de nacht eindelijk stilstond, een muur van duisternis die ’s avonds weer neergelaten en ’s ochtends weer werd opgehaald, en plotseling was het onmogelijk je die lichte, fladderende zomernachten nog voor te stellen, als een droom die je je met alle moeite probeert te herinneren wanneer je wakker wordt, maar het lukt niet meer.

#HenriA

() Ze zegt

‘Jouw liefde is bijna dood’,
zegt ze,
‘verloren gelopen
en koud gegrepen
op een doodlopend spoor’

‘Ze hangt nog met flarden
aan mekaar’,
zegt ze,
‘ze plakt in stukken aan
de binnenkant van mijn hart
als een onblusbare koorts’

‘Geef me een glas water’,
zegt ze,
‘om het vuur te blussen
dat nog in me laait’

‘Ik wil dat jij in me dooft’,
zegt ze,
‘zodat er terug asem
door me waait'.

#HenriA

() Er bestaan meer voetballers dan dichters op deze wereld

In een kernkwadraat van twee
schuurden we alle hoeken uit de kamer
plakten we de muren aan elkaar
telden de centimeters
tussen de seconden, de uren, de dagen.

Ons verleden likt aan de randen
van foto’s, postzegels en brieven
van kussen en net niet
met de lege lippen
van gedribbelde geliefden.

Ik hier, jij daar
in een afstandelijke schijnbeweging

want

er bestaan meer voetballers
dan dichters op deze wereld.

#HenriA

() De kraag rechtop

Mij overvalt alles veel trager,
veel trager dan bij anderen.
Als levensjaren dubbelop.

Niemand ziet immers graag het verdriet
dat hij zelf in stand houdt,
maar liever de vertedering
die hij ontbeert.

Zo vergaat het velen.
Maar velen interesseren me niet.
Omdat ik me steeds begaf
op de paden van het verzet.
Windtegen.
De kraag rechtop.

Zo zal het altijd gaan.
Wat dichten, 
maar niet wat denken betreft.

#HenriA

() Maar hoelang, dat weet ik niet

Morgen is het dag
De dag erna ook
De dag daarna weet ik nog niet
Maar ik vermoed van wel.

Elke dag snijdt het licht
Mijn gedachten in repen
Gisteren, vandaag, morgen, overmorgen
De dag daarna weet ik nog niet
Maar ik vermoed van wel.

Nauwelijks. Misschien. Allicht.
Het nadert zienderogen
Maar het is de nacht die
Overleeft in gedachten
Maar hoelang, dat weet ik nog niet.

#HenriA


Mark Lanegan – When your number isn’t up

() Zo kan ik niet met je werken

Op stille momenten denk ik aan jou
Zeldzaam
Aan de echte jou
Op de echte stille momenten

Weg van de waan
Weg van alle boutades
Weg van alle bastions

Dan kan ik je zien
Wie je echt was
Een vader- en moederfiguur
In één

Een draagvlak
Een vangnet
Een draaikolk en een wervelwind.

Maar zo kon ik niet met je werken.

#HenriA


() Spinnaker

We zijn gekapseisd
Op stilstaand water
Overstag in het hart
Laverend tussen
Eb en vloed
Het wrakhout
Achter ons gelaten.

We leren varen
Op weg naar een haven
Om aan te meren
En veilig onder zeil
Te gaan.

De spinnaker
Strak en gebold
Als nooit te voren.

#HenriA

() Sergio Mendes - Agua De Beber

11/02/1941 - 05/09/2024

() Ik kan alles zijn

Ik kan alles zijn.
Een heel lichaam vol,
een kus in de bedding van jouw geluk,
een ongeborsteld hoofd vol met woorden,
een zindering in dat stukje kamer
waar ik met mezelf woon.

En toch.
Kijk hier.

De kaalheid aan de muren,
een verloren gelopen uur,
een asbak met een overdosis,
boeken die wijsheid opstapelen,
en muziek die tonen in me giet.

Groene grassen voor de ramen,
gedecodeerd DNA,
resten van speeksel en bedorven voedingswaren,
een telefoon die signaal verliest.

Glimmende benen in analoge lijnen,
een blik op de heuvels van Lombardije,
een ontsnapping die door het beeld flitst,
maar jij bent het die op mijn netvlies fietst.

Ik kan alles zijn op vele manieren,
maar even dikwijls ben ik helemaal niets.

#HenriA  

() Twijfelmoment

Ik vloei in jou, stol,
blijf traag hangen
gewikkeld in twijfel 
en vergankelijkheid
omdat je zo ongrijpbaar bent.

Ik tel en tel
en rijg de uren aan elkaar
tot ik de tel kwijt ben en
weer herbegin
met mezelf bijeen te kopen.

Aan jou is geen begin
en ook geen eind te knopen.

#HenriA

() De avonden zijn het ergste

De avonden zijn het ergste
Niet de ochtenden
Niet de nachten
Maar de avonden.

Het moment tussen
Net als de zon onder
Is gegaan
Tot dat de dauw valt
En de uilen starten met krassen
En oehoeën
Op zoek naar prooi.

En dan de bosrand die kraakt
En twee roden ogen in de verte
Die roerloos staren
En vuurvliegen die stralen
In de sterrennacht.

De avonden zijn het ergste
Wanneer je er niet bent  
Ze laten niemand onberoerd
Achter.

#HenriA

() Jezus etcetera

Je kunt op mij vertrouwen, lieverd
Je had gelijk wat betreft de sterren
Ieder is een ondergaande zon

Huil niet
Je kunt op mij vertrouwen, lieverd
Je kunt langskomen wanneer je maar wilt
Ik zal in de buurt zijn

Je had gelijk wat betreft de sterren
Ieder is een ondergaande zon
Wolkenkrabbers schrapen tegen elkaar
De laatste sigaretten zijn alles wat je kunt krijgen

Je stem rookt
Ik mis de zon

#HenriA

(Naar Wilco)

() Radiohead - High and Dry

() Rendez - Vous

Als je geen spleet vindt
Om in te kruipen
Het onkruid te
Veel woekert

Je jaagt jaagt en jaagt
Alle uren van
De dag rond

Op een prooi
Op een slachtoffer
Op een fabeltjesverhaal

Dan ben je
Ver heen
Ook al ben je
Zogezegd aan het landen

#HenriA

() De strijdstaten